لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: چسبندگی های غیرطبیعی جفت، از مشکلات پیچیده زنان و مامایی و از موارد تهدید کننده حیات در مادر و جنین به حساب می آید. مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج حاملگی در مادران دارای پلاسنتا آکرتا به همراه پلاسنتا پرویا و بدون پلاسنتا پرویا انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقایسه ای-تحلیلی، پرونده بالینی 50037 نفر از مادرانی که بین سال های 98-1394 برای زایمان به بیمارستان امام خمینی اهواز مراجعه کرده بودند، از نظر تشخیص و ثبت موارد چسبندگی های غیر طبیعی جفت مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع 172 مورد با تشخیص قطعی چسبندگی غیرطبیعی جفت، مورد تایید قرار گرفتند که جهت بررسی و مقایسه به دو گروه آکرتا (95 نفر) و آکرتا-پرویا (77 نفر) تقسیم شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 24) و آزمون های کای دو، تی تست و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: بین دو گروه از نظر تعداد حاملگی (884/0=p)، تعداد سزارین (771/0=p)، سابقه سقط (384/0=p) و دیابت بارداری (824/0=p) تفاوت معنی داری وجود نداشت. مشخصه خونریزی قبل از زایمان در گروه آکرتا-پرویا 43/2 برابر گروه آکرتا بود (009/0=p، 45-22/1: CI 95%، 34/2: OR) و تفاوت معنی داری در دو گروه وجود داشت. تفاوت آماری معنی داری از نظر فراوانی هیسترکتومی، درصد ترانسفوزیون خون، میزان بستری در ICU و میزان واحد خون مصرفی در دو گروه مشاهده نشد، اما میزان سیستوتومی در گروه آکرتا-پرویا 2/2 برابر گروه آکرتا بود (027/0=p). اختلاف آماری معنی داری از نظر سن حاملگی در هنگام تولد (004/0=p)، وزن هنگام تولد (054/0=p) و درصد وقوع زایمان زودرس (015/0=p) در دو گروه وجود داشت؛ به طوری که میانگین سن حاملگی و وزن تولد در گروه آکرتا-پرویا کمتر بود. نتیجه گیری: در هر دو گروه، آکرتا و آکرتا با پرویا عوامل خطر مشابه بودند، اما لزوم انجام سیستوستومی (027/0=p) و زایمان زودرس (015/0=p) در گروه آکرتا-پرویا به طور قابل ملاحظه ای بیشتر بود.

سابقه و هدف: هیسترکتومی اورژانس حوالی زایمان یک جراحی بزرگ است، که تقریبا همیشه در موارد خونریزی های شدید و تهدید کننده حیات بعد از زایمانهای واژینال یا سزارین انجام می شود. با توجه به اهمیت عوارض و مرگ و میر مادران باردار در سیستم بهداشتی کشورمان در این مطالعه میزان، اندیکاسیون، عوامل خطر و عوارض بیماران تحت عمل هیسترکتومی اورژانس حوالی زایمان در بیمارستان های آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی بابل طی 10 سال مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی در طی 10 سال (90-1381) در بیمارستان های شهید یحیی نژاد و آیت الله روحانی بابل در بیمارانی که تحت جراحی هیسترکتومی حوالی زایمان جهت حفظ بقای مادر قرارگرفته بودند، انجام شد. اطلاعات دموگرافیک بیماران، نوع زایمان، نوع هیسترکتومی، علت و مدت زمان هیسترکتومی، میزان دریافت خون و فرآورده های خونی، تعداد روزهای بستری، عوارض و مرگ و میر مادرانی و نوزاد متولد شده از پرونده ها ثبت گردید و نتایج مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در 37595 زایمان در طی 10 سال 22 مورد هیسترکتومی جهت حفظ جان مادر در حین یا بعد از زایمان انجام شد. (0.5 در هزار زایمان) که میزان آن در زایمانهای سزارین 0.7 در هر 1000 زایمان و در زایمانهای واژینال 0.2 در هر 1000 زایمان بود. شایع ترین علل هیسترکتومی حوالی زایمان به ترتیب شامل 8 مورد آتونی رحم (36.4%) و 6 مورد چسبندگی غیر طبیعی جفت (27.3%) بوده است و فاکتور خطر برای چسبندگی غیرطبیعی جفت، سابقه سزارین و کورتاژ بود. در تمام بیماران تزریق خون صورت گرفت و 11 بیمار (84.6%) پس از عمل درICU  بستری شدند از این تعداد بیماران 5 نفر (38.5%) دچار تب پس از عمل شدند و در دو مورد (15.2%) آسیب مثانه و حالب ایجاد شد. 3 مورد (13.6%) مرگ مادر بعلت شوک هموراژیک اتفاق افتاد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر شیوع هیسترکتومی اورژانس حوالی زایمان با روش سزارینی بیشتر از زایمان طبیعی بوده و سابقه سزارین قبلی و کورتاژ نیز از عوامل خطر چسبندگی غیرطبیعی جفت می باشند.

مقدمه: پلاسنتا آکرتا عوارض بسیار خطرناکی برای مادر و نوزاد به همراه دارد. تشخیص به موقع این عارضه می تواند خطرات تهدید کننده سلامت مادر و نوزاد را کاهش دهد. با توجه به عدم استفاده از MRI در تشخیص به موقع پلاسنتا آکرتا در ایران، مطالعه حاضر با هدف بررسی دقت MRI و سونوگرافی در تشخیص پلاسنتا آکرتا در زنان مستعد مراجعه کننده به بیمارستان های زنان سطح شهر تبریز انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در طی سال های 95-1394 در بیمارستان های زنان شهر تبریز با مشارکت 38 زن مستعد پلاسنتا آکرتا انجام شد. بیماران پس از معاینه به مرکز تصویربرداری (سونوگرافی و MRI) ارجاع شدند و نتایج تصویربرداری با نتایج پس از سزارین مطابقت داده شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون آماری مک نمار انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: در بررسی های انجام شده توسط MRI تعداد 17 نفر (47/89%) پلاسنتا آکرتا داشتند، در حالی که بر اساس بررسی نتایج سونوگرافی، تعداد 12 نفر (15/63%) پلاسنتا آکرتا داشتند. مقایسه اختصاصیت و حساسیت نشان داد که حساسیت (70%) و اختصاصیت (93%) سونوگرافی به طور معناداری نسبت به حساسیت (79%) (048/0=p) و اختصاصیت MRI (100%) (039/0=p) کمتر است. نتیجه گیری: دقت، حساسیت و قدرت پیش بینی استفاده از تکنیک MRI در تشخیص به موقع این عارضه خطرناک در مقایسه با سونوگرافی بسیار مناسب بوده و می تواند در زنان مستعد پلاسنتا آکرتا به کار برده شود.

مقدمه: سندرم آشرمن (چسبندگی رحمی) به علت آسیب لایه آندومتر رحم ایجاد می شود که معمولا به دنبال اعمال جراحی رحمی مانند کورتاژ و میومکتومی ایجاد می شود و در بارداری بعدی ممکن است شانس برخی عوارض مامایی مانند سقط، پلاسنتا پرویا و آکرتا افزایش یابد. معرفی بیمار در این مطالعه بیماری گزارش می شود که به دنبال یک بار سزارین بدون عارضه، دچار آمنوره گردید. بیمار پس از درمان با هیستروسکوپی در 3 نوبت، به طور خودبه خود باردار شد. در بارداری بعدی، دچار چسبندگی شدید جفت به میومتر گردید که منجر به خونریزی شدید و هیسترکتومی شد. نتیجه گیری: سندرم آشرمن ممکن است به دنبال یک سزارین بدون عارضه به وجود آید و شانس عوارض مامایی را در بارداری بعدی افزایش دهد.

مقدمه: عدم اطلاع از شیوع پلاسنتا آکرتا موجب بروز عوارض ناخواسته در زنان مستعد می شود و آگاهی از شیوع این عارضه می تواند روش های تشخیصی و درمانی در زنان مستعد را در مطالعات آتی تضمین نماید؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی نسبت فراوانی پلاسنتا آکرتا در زنان کاندید سزارین غیراورژانسی با سابقه سزارین قبلی مراجعه کننده به بیمارستان های زنان سطح شهر تبریز انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی در طی سال های 95-1391 در دو بیمارستان الزهراء و طالقانی تبریز با مشارکت 310 زن کاندید سزراین غیراورژانسی انجام شد. اطلاعات هر فرد شامل اطلاعات جمعیت شناختی و اطلاعات مربوط به بیماری در چک لیست پژوهشگر ساخته وارد شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های آماری رگرسیون و همبستگی اسپیرمن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: 55 نفر (74/17%) به پلاسنتا آکرتا مبتلا بودند و متغیرهایی نظیر سن (001/0=p)، شاخص توده بدنی (003/0=p)، تعداد سزارین قبلی (002/0=p)، مصرف سیگار (036/0=p)، تعداد بارداری قبلی (002/0=p)، سابقه میومکتومی (001/0=p)، خونریزی در سه ماهه سوم (003/0=p) و تعداد قل های حین زایمان (001/0=p) با ابتلاء به پلاسنتا آکرتا ارتباط آماری معناداری داشتند. نتیجه گیری: شیوع پلاسنتا آکرتا در مطالعه حاضر 74/17% بود که انجام اقدامات تشخیصی دقیق جهت اطلاع از این عارضه را ضروری می نماید.

مقدمه: در حال حاضر عقیده بر این است که زایمان واژینال با مرگ و میر مادری کمتری نسبت به سزارین همراه است. انجام سزارین های تکراری با مخاطرات بیشتری برای مادر و نوزاد همراه بوده به طوری که در حاملگی های بعدی خطرات متعددی چون بروز پلاسنتا پرویا، پلاسنتا آکرتا و حتی نیاز به هیسترکتومی وجود خواهد داشت.در این مقاله خانمی معرفی می گردد که علی رغم سابقه انجام سزارین های متعدد، 2 بار زایمان واژینال موفق همراه با تولد نوزادانی سالم را تجربه نموده است.

مقدمه: جایگزینی غیرطبیعی جفت همراه با انوازیون مثانه یک عارضه نادر مامایی است که می تواند با موربیدیتی های شدید مادری و جنینی همراه باشد. هماچوری آشکار، یکی از تظاهرات نادر در شدیدترین فرم این سندرم ها یعنی پلاسنتا پرکرتا است. آگاهی و آشنا بودن با تظاهرات نادر و غیرمعمول سندرم های جفت آکرتا، برای مدیریت صحیح و به موقع این موقعیت ضروری است. در این مطالعه یک مورد پلاسنتا پرکرتا با تظاهر اولیه هماچوری آشکار گزارش می شود. معرفی بیمار: بیمار خانمی باردار 32 ساله و سن بارداری 17 هفته با سابقه دو بار سزارین قبلی بود که به دنبال بروز هماچوری آشکار، با شک به چسبندگی غیر طبیعی جفت، تحت بررسی با MRI قرار گرفت. با تشخیص پلاسنتا پرکرتا و به دلیل شدت تهاجم جفت، هیسترکتومی برای بیمار انجام شد. نتیجه گیری: در ارزیابی خانم باردار با هماچوری آشکار، حتی به صورت خیلی زودرس به ویژه با وجود سابقه سزارین قبلی، آگاهی از تشخیص های احتمالی جفت پرکرتا با درگیری مجاری ادراری برای تشخیص به موقع و مدیریت مناسب ضروری است.

سابقه و هدف: از علل شایع مرگ و میر حوالی زایمان، خونریزی شدید پس از زایمان می باشد. خونریزی شدید مامایی، می تواند به دنبال موارد متعددی رخ دهد که یکی از آن ها جفت اکرتا است. تزریق خون وسیع پس از زایمان می تواند مرگ و میر و عوارض ناشی از زایمان را کاهش دهد. مورد: بیمار خانم 28 ساله بدون سابقه بیماری خاصی، جهت سزارین الکتیو بار دوم در اتاق عمل تحت بیهوشی نخاعی قرار گرفت و نوزادی با سلامت کامل به دنیا آورد. اما پس از گذشت حدود 25 دقیقه از شروع عمل دچار افت واضح فشار خون و کاهش سطح هوشیاری شد که تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته و با توجه به از دست دادن حدود 3500 میلی لیتر خون طی 20 دقیقه، برای وی مایعات ایزوتونیک و هایپرتونیک، کلوئیدی و خون و فرآورده های خونی تجویز گردید. با تشخیص پلاسنتا اکرتا نهایتا بیمار تحت هیسترکتومی قرار گرفت و دستورالعمل ترانسفوزیون ماسیو برای وی اجرا شد. نتیجه گیری: با تشخیص زود هنگام و آمادگی جهت بیماری هایی از قبیل پلاسنتا اکرتا، قبل از عمل سزارین، می توان از عوارض ناخواسته و حتی مرگ و میر حوالی زایمان مادران کاست.